7 นิสัยของคนใช้ชีวิต...อารัมภบท: ห่านกับไข่ทองคำ

หยิบ 7 Habits of highly Effective people / Stephen R. Covey มาปัดฝุ่นอ่านอีกครั้ง อ่านรอบนี้ ความคิดและชีวิตของผมเปลี่ยนแปลงไปอีกหลายเรื่องทีเดียว

หลายคนคงคุ้นเคยกับนิทานอีสปเรื่องห่านออกไข่เป็นทองคำกันดี ห่านออกไข่เป็นทองคำทุกวัน วันละ 1 ฟอง เจ้าของเอาไปขายได้เงินมากมาย แล้วเจ้าของก็ฆ่าผ่าท้องห่าน หวังจะเอาทองทั้งหมดไปขายในคราวเดียว แต่ท้องห่านว่างเปล่า สุดท้ายไม่เหลือทั้งห่านไม่ได้ทั้งทอง...
เราเรียนรู้อะไรจากเรื่องนี้บ้าง โลภมากลาภหาย... เพียงแค่นั้นเองหรือ

... เราเร่งทำงานหามรุ่งหามค่ำ แล้วก็เจ็บป่วยในท้ายที่สุด...
... เราสั่งลูก(น้อง)ให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ เพื่อให้ได้ผล(งาน)ตามคุณภาพที่ต้องการ แต่ทำให้ลูก(น้อง)กลัวเรา และทำงานไม่เป็น...
... ผู้จัดการฝ่ายผลิตเปิดเครื่องจักรผลิตสินค้าทั้งวันทั้งคืน ไม่หยุดพัก บริษัททำยอดขายได้สูงสุดเป็นประวัติการณ์ แต่หลังจากผู้จัดการคนนี้ย้ายออกไปแล้ว งบซ่อมบำรุงก็สูงขึ้นมาก จนการเปลี่ยนเครื่องจักรอาจคุ้มกว่า...
... GDP ของประเทศสูงขึ้นทันทีภายในไม่กี่ปี แต่หลังจากเปลี่ยนรัฐบาล จึงพบว่าหนี้ประชาชาติสูงขึ้นเกียบ 10 เท่า ภายในระยะเวลาไม่ถึง 8 ปี ของรัฐบาลชุดก่อน...
คุ้นๆ กับเรื่องพวกนี้บ้างไหม

ผลิตผลหรือผลงานเป็นเรื่องสำคัญ แต่ประสิทธิผลของการทำงานไม่ได้หมายถึงผลงานตามเป้าหมายในระยะสั้นๆ เท่านั้น เป็นเรื่องสำคัญ ที่เราต้องผลิตผลงาน โดยพิจารณาเรื่อง "ความสามารถในการผลิต" ไปพร้อมๆกัน เพราะสิ่งนี้จะเพิ่มผลผลิตของเราในระยะยาว

ลองหยุดคิดสักนิด... ว่าจริงไหม

เรารู้ว่า ถ้าเราเก่งภาษามากกว่านี้ เราจะได้งานดีขึ้น มีรายได้มากขึ้น แต่เราก็วุ่นกับงานในตอนนี้ จนไม่มีเวลาไปเรียนหรือแม้แต่ฝึกภาษาเพิ่มเติม...
เรารู้ว่า น้ำหนักตัวเรามากเกินไป เรามีไขมันสะสมที่หน้าท้อง เราจำเป็นต้องออกกำลังกาย แต่เราก็มีอะไรเร่งด่วนต้องทำเต็มไปหมด...
เรารู้ว่า การพักผ่อนที่เพียงพอ ทำให้เรามีความสดชื่นในการทำงานวันรุ่งขึ้น แต่บ่อยครั้งเราก็ทำงานติดพันดึกดื่นเกินเที่ยงคืน...
จริงๆแล้ว เราไม่ได้มีงานมากเกินไป ปัีญหาไม่ได้อยู่ที่เราไม่จัดลำดับความสำคัญของงาน ปัญหาอยู่ที่ว่าเรา นิยาม ความหมายของ "งานสำคัญ" ว่าอย่างไร

การละเลยเรื่องสำคัญ จะทำให้เรื่องสำคัญกลายเป็นเรื่องเร่งด่วน ยิ่งเรามีงาน "เร่งด่วน" มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสะท้อนว่าที่ผ่านมา เราละเลย "เรื่องสำคัญ" มากเพียงไร
นั่นยิ่งหมายถึง ความจำเป็นในการควบคุมตัวเองให้สนใจกับเรื่องสำคัญมากขึ้น ต้องรู้จักปฏิเสธงานเร่งด่วน ซึ่งเรียกร้องทรัพยากรอย่างมากในการทุ่มเทจัดการ เพื่อทำงานสำคัญ หรือ อาจรวมถึง การลดเรื่องสนุกสนานที่บ่อยครั้งมักไม่สำคัญและไม่เร่งด่วน (แต่เราชอบทำ) เพื่อจัดการทั้งงานสำคัญและงานเร่งด่วนได้มากขึ้น

งานที่สำคัญ จะทำให้เราเติบโตขึ้น แข็งแรงขึ้น มีความสามารถในการทำงานมากขึ้น หากเราสนใจและลงมือทำอย่างถูกต้องในสิ่งที่ถูกต้อง เราก็จะได้รับผลที่ดีตามมาอย่างเป็นธรรมชาติ

ที่ผ่านมา ผมเองก็ละเลย ปล่อยให้คนอื่นบงการชีวิต จนสูญเสียศักยภาพและความสามารถหลายๆอย่างไป แ่ต่วันนี้ผมแข็งแรงขึ้นและตัดสินใจที่หันกลับมาดูแล "ห่าน" ทุกตัวของผมอย่างดี แม้วันนี้พวกมันยังไม่แข็งแรง อาจออกไข่ไม่ได้ แต่ผมรู้ว่า วันหนึ่ง (เร็วๆนี้) มันจะแข็งแรง และออกไข่ทองคำให้ผมได้อย่างแน่นอน

ไม่จำเป็นที่เราจะต้่องกังวลว่าเราจะได้รับไข่ทองคำจนถึงเมื่อไหร่ หากเราดูแลรักษา ให้อาหาร "ห่าน" ด้วยความใส่ใจ เราจะได้รับ "ไข่ทองคำ" จากห่านอย่างแน่นอน

คำถามสำคัญและเร่งด่วนก็คือว่า วันนี้ อะไรคือ "ห่าน" ของเรา และเราดูแลห่านของเราดีแค่ไหนกัน