ฝัน ?

เมื่อเช้า นอนเปื่อยๆอยู่ ก็นึกถึงหน้าใครบางคนที่เคยยิ้มให้ จำได้ว่าในฝัน เรายิ้มมีความสุขดี

นึกถึงเมื่อครั้งหนึ่งที่นอนป่วยอยู่ที่ขอนแก่น คนคนหนึ่งที่อยู่เช็ดตัวให้จนไข้ลด

คนคนหนึ่ง ที่ยืนมองพระอาทิตย์ตกบนยอดตึกด้วยกัน

คนคนหนึ่ง ที่มีวิธีการเตือนได้น่ารักน่าฟังยิ่งนัก

คนคนหนึ่ง ที่มานั่งเป็นเพื่อนตอนที่ร้องไห้อยู่คนเดียว

คนคนหนึ่ง ที่นั่งเล่าสู่ความฝันให้ฟังกันและกัน

คนคนหนึ่ง ที่พยายามจะลืม แต่ไม่เคยทำได้เสียที

คนคนหนึ่ง ที่คุยกันเมื่อไหร่ ความรู้สึกที่มีให้ก็เหมือนเดิม

คนคนหนึ่ง ที่ชีวิตวนกันไปเวียนกันมาอยู่เป็นระยะๆ

คนคนหนึ่ง ที่คำสัญญายังคงเป็นคำสัญญาเสมอ


ปีที่แล้ว มีเพื่อนคนหนึ่งเคยถามว่า 9 ปีที่ผ่านมา ไม่มีความหมายอะไร ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ
มีสิ มีความหมายมากทีเดียว และก็รู้สึกมากด้วย เสียดายมาก แต่ตอนนั้นก็แค่คิดว่า คนไหนก็ได้ที่รักกัน ที่จะไปด้วยกัน เดินรับใช้พระเจ้าไปด้วยกัน
ก็ถวายให้พระเจ้า ตัดใจไป เราบังคับใจใครไม่ได้อยู่แล้ว
ที่สำคัญ ความรู้สึกว่า เสียดาย กำลังสะท้อน ว่าเราให้สิ่งที่เรารัก เราเห็นคุณค่ากับพระเจ้าที่เรารัก
ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ผมรู้ว่า ผมรักพระเจ้าที่สุด รักพระองค์มากกว่าคนที่ผมรักมากที่สุด


วันหนึ่ง เมื่อรู้ซึ้งถึงคำว่า ความรักความผูกพัน ดูเหมือนอะไรต่อมิอะไรมันก็ล่วงเลยผ่านไปมากแล้ว
ถ้าหากเราย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้คงดี

ไม่ว่าพยายามจะบอกตัวเองอย่างไร บอกคนรอบข้างอย่างไร ความจริงก็ยังคงเป็นความจริง เรื่องจริงของความรัก ที่เราบังคับฝืนมันไม่ได้ ความรักยังคงเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มันออกแบบตัวของมันเองเสมอ

ตื่นจากฝันครั้งนี้ อยากจะลงมือสร้างฝันครั้งใหม่ อยากจะร่วมสร้างฝันกับคนคนหนึ่ง... คนนั้น