i can smile ... ^_^

ตั้งแต่ก่อนกลับบ้านครั้งที่ผ่านมา อยากจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับรอยยิ้ม
แต่ก็ไม่ได้เขียนซะที บางที อาจจะดีก็ได้ เพราะพอได้เขียนตอนนี้ ก็มีประสบการณ์มากมายที่ได้เรียนรู้
จนถึงขนาดต้องเปลี่ยนชื่อเรื่อง จาก ฉันไม่สามารถยิ้มได้ เป็น ฉันสามารถยิ้มได้

คงเป็นเรื่องปกติของชีวิตคนเรา ที่จะมีช่วงเวลา ขาขึ้น และ เวลา ขาลง จุดสำคัญอยู่ที่ว่า การขึ้นหรือลงนั้น ทำให้ชีวิตของเรา ขึ้น ไปอีกได้ไกลเท่าไร

เวลาเดินขึ้นเขา แม้ไม่ใช่ทุกก้าวที่ไปข้างหน้า แต่ทุกก้าวก็ทำให้เราไปถึงเป้าหมายมากขึ้น
แต่คนอย่างผม จะเดินขึ้นเขาลงห้วยไปที่ไหนไม่เคยเกี่ยง ขอเพียงเรื่องเดียว "คนร่วมทาง"

ผมคงไม่แปลกจากคนอื่นหรอกนะ ที่เมื่อเวลาเราเหนื่อย เพียง ยิ้ม ของ ใครบางคน แม้ไม่ได้เห็น เพียงแต่นึกถึงในความคิด ก็เรียกเรี่ยวแรงให้เราไปต่ออีกได้
จะน่าหนักใจ ก็คงตรงที่ วันนี้ ยังไม่มีคนที่เขายินดีจะยิ้มให้เราเสมอไม่ว่าในสถานการณ์ไหนๆน่ะสิ

ยิ่งไปดู หนังเรื่อง Hell boy ยิ่งโดนใจกับเพลง i can't smile without you
คงเป็นเรื่องที่วิเศษสุดในชีวิต หากมีใครสักคนเห็นคุณค่าของเรา จนยอมรับผิดชอบในการมีอยู่ของเรา เพื่อเป็นราคาให้กับการที่จะได้อยู่ด้วยกัน นั่นสินะ หากวันหนึ่ง เรามีคนนั้น แล้วต้องจากกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ เราจะยิ้มได้อย่างไร หากไม่มีเขา/เธอคนนั้นแล้ว

กลับไปบ้านก็เห็นแม่เป็นอย่างนั้นจริงๆ แม่ยิ้มเมื่อเห็นพ่อ เมื่อเห็นผม แม้ผมจะเข้าใจแต่ก็อดที่จะบอกแม่ไม่ได้ว่า แม่สามารถยิ้มได้แม้จะไม่เห็นใคร เพราะความสุขใจน่ะเป็นเรื่องของเรา ในใจตัวเองก็คิดว่า จริงๆแล้ว ก็คงมีคนที่เขารอคอยให้เราเป็นเหตุแห่งรอยยิ้มของเขาอยู่บ้างล่ะน่ะ

จากความคิดที่เมื่อนึกถึงใครบางคนเวลาเหนื่อยๆแล้วทำให้เรายิ้มได้ ก็พัฒนาไปสู่ความหวังว่าเราเองจะเป็นเหตุให้ใครคนนั้นเขายิ้มได้บ้างในเวลาที่ท้องฟ้าแห่งชีวิตของเขาหมองหม่นลง
รวมไปถึงความคิดที่ว่า จะลองพยายามยิ้มให้กับคนอื่นมากขึ้น ในภาวะที่สิ่งรอบๆตัวมีเรื่องทำให้ตึงเครียดได้ง่ายๆเช่นนี้ รอยยิ้มของเราอาจเป็นรอยยิ้มเดียวที่เขาได้รับในวันนั้นก็ได้

นึกถึงน้องที่ ที่ทำงานคนนึง... เวลาที่เขาทำงาน ชวนให้นึกถึงเพื่อนผมคนนึงเมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่เขาจะแต่งงาน เห็นแล้วก็อดขำด้วยความน่ารำคาญใจไม่ได้ แต่ก็เข้าใจในความตั้งใจและภาวะของเขานะ ตรงกันข้าม ถ้าไม่คุยเรื่องงานกัน ความสดใส ความมีชีวิตชีวา ความจริงใจ ความเป็นตัวของตัวเอง กลมกันจนกลายเป็นรอยยิ้มของเธอ เห็นแล้ว...เฮ้อ!! ^^
... แน่นอนว่า ตอนที่นั่งเขียนอยู่นี่ แค่นึกถึง ผมเองก็แอบยิ้มเล็กๆให้กับตัวเองแล้วครับ ^^

ปล. อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้แอบยิ้มกับตัวเองได้เสมอๆ เป็นเพลงเพลงหนึ่ง ที่ฟังเมื่อไหร่ก็... ^^

... วันเดือนปีเคยเป็นแค่เพียงสายลมผ่าน แต่ใครคนหนึ่งทำเวลาฉันให้รู้สึกมีความหมาย คนๆหนึ่งได้เปลี่ยนแปลงทุกๆอย่างไป คนที่ทำให้ยิ้มได้ ไม่ว่าเราจะเศร้าเพียงไหน เธอคนหนึ่ง ทำให้รักฉันเปลี่ยนไป ก็ไม่รู้ไม่เข้าใจ ... ^^