เวลาที่ต้องคิด ต้องตัดสินใจเรื่องสำคัญสักเรื่องเพียงลำพัง
เวลาที่ตัวเอง เลือกที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง
เวลาที่ต้องย่างเท้า ออกจากพื้นที่แห่งความสบายใจ (Comfort zone)
เวลาที่รู้สึก เป็นคนเล็กน้อยเหลือเกิน เมื่อเทียบกับสิ่งที่เห็นอยู่ไกลๆว่ากำลังจะต้องเผชิญ
เวลาที่ไม่รู้ ว่าความสามารถที่มีอยู่จะพอเพียงหรือไม่
เวลาที่ความเร็วรอบในการหมุน เร็วมาก เร็วเสียจนมองด้วยตาเปล่า เห็นเสมือนหยุดอยู่นิ่งเฉย
เวลาที่ต้องคุมใจให้นิ่งที่สุด ในขณะที่มันสั่นเต้นโลดโครมครามอย่างที่สุด
เวลาที่อุปสรรคใหญ่เดียว คือ จิตใจของตนเอง
เวลาแห่งการเลือกคันไถ
เวลาแห่งการเลือกผืนนา
เวลาแห่งการสร้างเรือน
เวลาแห่งการลงหลักปักฐาน
เวลาแห่งการผูกพันนิรันดร์กาล... อาจจะดูเหมือนพูดเกินไป แต่ไม่น้อยกว่าความเป็นจริงเลย
เวลาที่รู้อยู่เต็มอก ว่าผลจากการเลือกครั้งนี้ จะเปลี่ยนชีวิตเราไปตลอดกาล.. ชีวิตของเราจะไม่มีวันได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว
เวลาที่ความกลัวและความหวั่นไหวมีอยู่เต็มอก
เวลาที่อยากจะก้าวข้ามความกลัวและความหวั่นไหวเหล่านั้น
เวลาที่ สวรรค์ รับรู้ และ รับรอง
--------------------------------------------------------------------------------
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา นมัสการพระเจ้า
สิ่งเดียว ที่บอกกับพระเจ้า คือ ผมรู้สึกกลัวและหวั่นไหว
จากการทรงนำและการทรงเรียกของพระองค์
ผม อยากจะตอบสนองอย่างที่พระเจ้าพอพระทัย แต่ผมกลัวเหลือเกิน ที่จะเลือกสิ่งที่ผมก็รู้อยู่แก่ใจว่า พระเจ้าทรงประสงค์สิ่งใด
ขอทรงบอกกับผม ให้ผมมั่นใจขึ้นอีกสักนิด
... สิ่งเดียวที่พระเจ้าพูดกับที่ประชุม มาถึงเรา “จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิด อย่ากลัวหรืออย่าหวั่นไหวเลย เราเป็นพระเจ้า ผู้อยู่กับเจ้า”
เช้าวันจันทร์ที่ผ่านมานี้ คนเดียวที่ผมระลึกถึงและอยากจะขอคำปรึกษา เขาโทรศัพท์มาหาผม เพียงเพราะเขาโทรศัพท์หาผิดคน ใครจะเชื่อว่า ความผิดพลาดของคนคนหนึ่ง คือ การสร้างความมั่นใจให้กับอีกคนหนึ่งอย่างมาก
ผมมีความเชื่อขึ้นอีกมาก ว่าพระเจ้าทรงนำย่างเท้าของเรา ก้าวต่อก้าว จริงๆ แม้ก้าวต่อไป ดูเหมือนจะ “เปลี่ยน” ไปจากเส้นทางของก้าวที่แล้ว พระเจ้าทรงเปลี่ยนพระทัยหรือ เปล่าเลย ในพระองค์ไม่มีความแปรผัน พระองค์เพียงทรงขยายขอบเขตแห่งความเข้าใจของเราให้ใกล้พระองค์มากขึ้นต่างหาก ขอบคุณพระเจ้า
ปล. ผม กำลังจะเปลี่ยนงานครับ
สู้ต่อไปค้าบบบบบ
ReplyDelete