ของขวัญ

แล้วก็ผ่านพ้นไปกับวันที่ อายุเหยียบเลข 3 (6 เม.ย.)

เชื่อว่าปีนี้คงมีเรื่องให้ตื่นเต้นอีกหลายอย่าง

แม้ปีนี้อาจจะแปลกไปซักหน่อย เพราะปกติ ก็จะมีคนให้ของขวัญ มีคนพูดถึง มีจุดเทียน มีเค้ก... ถ้าเป็นปีก่อน คงรู้สึกเหงาๆบ้างล่ะมั้ง แต่ก็ดีนะ เพราะปีนี้ มีรอยยิ้มและคำว่า "แฮปปี้ เบิร์ทธเดย์") ^^

อาจจะเป็นเพราะ ความคิดที่เปลี่ยนไปด้วยละมั้ง
ที่ผ่านๆมาผมชอบถามว่า ปีนี้ ผมจะได้ของขวัญอะไร
ปีนี้ ผมเริ่มต้นถามตัวเองว่า เราจะทำอะไรให้เป็นของขวัญคนอื่น เนื่องในวันเกิดของเรา..

อย่างเเรก ผมนัดเพื่อนพี่น้องสมัยเรียนและทำกิจกรรมชมรมด้วยกันที่ธรรมศาสตร์มากินข้าว นานหลายปีที่เราไม่ได้เจอกัน บางคนมาไกลจากขอนแก่นทีเดียว แม้หลายคนจะมาไม่ได้ หรือไม่ได้มา (ขอโทษคนที่ผมไม่ได้ติดต่อท่านด้วยนะครับ) แต่ อย่างน้อย ก็เป็นความชื่นมื่นแก่ผู้ที่มาร่วมงานโดยทั่วกัน (แม้งานนี้จะไม่ได้ตามที่คิดไว้ทั้งหมด แต่อย่างน้อย ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีนะ)( ขำตัวเองจริงๆ เคยมั้ย คุยโทรศัพท์ 3 เครื่อง 3 สาย... ทำไปได้)(นึกขึ้นได้ มีใครไม่รู้แอบเซอร์ไพรซ์ จุดเทียนเบิร์ทธเดย์เราด้วย + มีคนให้หนังสือเป็นของขวัญมาเล่มนึง)

อย่างที่สอง ผมเพิ่งรู้ว่า มีน้องคนนึง เขามารู้จักพระเจ้า ใกล้ๆกับวันที่ผมเกิด ก็เลยให้สายห้อยกุญแจรูปไม้กางเขนไปอันนึงเป็นของขวัญให้เขา ไม่รู้จะชอบหรือเปล่า (ซื้อมาตั้งแต่ไปเยี่ยมนุที่เมืองจีน ยังแจกไม่หมดเลย ตอนซื้อมันก็ดูสวยดี แต่พอมาถึงนี่ มันดูของเล่นงัยไม่รุ ไม่สนิทไม่กล้าให้เลยอ่ะ) --'

อย่างที่สาม ได้นั่งคุยกับน้องคนนึงตอนค่ำ ก็ให้คำปรึกษาและหนุนใจให้เขาได้ เลือก ในสิ่งที่พระเจ้าต้องการให้เขาเติบโตขึ้น ผมคิดว่าจริงๆ เราก็รู้อยู่แหล่ะนะว่าอะไรดี พระเจ้าคิดอย่างไร แต่เราจะกล้าเสี่ยงเลือกยอมรับในสิ่งที่พระเจ้าเห็นว่าดี แต่เราคิดแล้วยังไม่เข้าใจ หรืออาจต้องก้าวออกจากความชอบ ความต้องการของตัวเอง ความเคยชินคุ้นเคยเก่าๆ เราจะยอมหรือป่าว

ผมเองก็ยังมีอีกหลายเรื่องมากมายที่ยังต้องรับการปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น เพื่อที่จะพร้อมที่จะทำการดีได้ทุกอย่าง

อย่างไรก็ตาม
ผมคิดว่า เป็นความอิ่มเอมใจนะที่เราได้ใช้หนึ่งชีวิตที่เรามีอยู่ ทำอะไรต่อมิอะไรเพื่อคนที่เรารัก ไม่เพียงแต่สิ่งที่เราทำเท่านั้น แต่ชีวิตของเราน่ะแหล่ะที่เป็น ของขวัญล้ำค่า ที่เราได้มอบให้เขาด้วยความเต็มใจ

Happy birthday to me and Jesus (whom i live with)