หลังจากพยายามหาเรื่องมาเขียนอยู่หลายวัน (อาจเป็นเพราะ มัวไปเฝ้าเวป ngp + กำลังเริ่มงานที่ใหม่ + สะสางงานที่เก่า) ประเด็นที่โดนใจในแต่ละวัน จึงไม่ชัดพอที่จะถ่ายทอดได้ (เวลาจะนอนก็ไม่ค่อยจะมี..เฮ้อ ชีวิต รู้สึกคุ้มค่าขึ้นมาบ้าง)
นั่น จึงเป็นที่มา ของความรู้สึก เสียดาย
เสียดาย ที่เมื่อก่อน ไม่ยอมหัดใช้โปรแกรมหลายๆอย่างเรื่องสื่อ อยากแต่จะเป็นนักวิชาการ พอถึงวันนี้ต้องใช้จริง ก็ทำไม่ได้
เสียดาย ที่ไม่ได้เล่นกลองมาตั้งแต่แรก ทั้งที่ก็ชอบ เพียงเพราะ อยากเท่ห์เวลาเล่นกีตาร์
เสียดาย ที่ไม่ได้อ่านพระคัมภีร์จริงจังกว่านี้ (รวมทั้งหนังสือเป็นลังที่มีอยู่) ตอนนี้ ค่าเสียโอกาสในการอ่านหนังสือ สูงมากๆ
เสียดาย ที่ไม่ยอมรับความจริงในหลายต่อหลายเรื่อง กว่าจะยอมรับมัน ชีวิต ก็ผ่านไปเยอะแล้ว
เสียดาย ... เยอะเหลือเกิน
แต่ทั้งหมดทั้งสิ้น ก็ขอบคุณพระเจ้านะครับ ที่ให้ผมได้มีโอกาสเริ่มใหม่ ผมตั้งใจจะใช้โอกาสครั้งนี้ ที่ผมได้รับมาอย่างดีที่สุด
ทั้งเรื่องงาน การใช้ชีวิต การให้ความรักกับพ่อแม่ การพัฒนาความสัมพันธ์
30 ปีที่ผ่านมา มองย้อนกลับไป หลายเรื่องมากมาย เสียดาย ที่ต้องเรียนรู้ด้วยความล้มเหลวของตัวเอง เสียดายชีวิต
30 ปีที่เหลืออยู่ เมื่อถึงวันนั้น ขอให้มองย้อนกลับมาในทุกเรื่อง แล้วยิ้มได้ ยืดอกยอมรับได้อย่างเต็มปากว่า เราทำดีที่สุดแล้ว
No comments:
Post a Comment