เคยเลี้ยงปลาเหมือนกันตอนเด็กๆ ผ่านช่วงเวลาแห่งการทำร้ายด้วยความหวังดีเหมือนหลายคนที่ให้อาหารเพราะนึกว่ามันยังหิว
เลี้ยงอยู่ซักพัก ก็เกิดบรรลุขึ้นมาได้ ตัวเรายังไม่อยากถูกพ่อแม่บังคับเลย แล้วมันจะมีความสุขเหรอ ที่ต้องมาว่ายวนไปเวียนมา อยู่ในตู้แคบๆ คิดได้ดังนั้น ก็เลยยกตู้ปลาเทลงสระบัว เดินไปเปิดกรงนก เล้าไก่ ปลดปล่อยทุกสิ่งมีชีวิตกลับคืนสู่ธรรมชาติ และหลังจากนั้นก็ไม่เคยเลี้ยงอะไรแบบนี้อีกเลย... กรงนกบ้านผม คือท้องฟ้า บางวันมันก็มา บางวันมันก็ไม่มา แต่ผมคิดว่ามันคงมีความสุขดี
ช่วงนี้ มีประเด็นเรื่อง กิจกรรมทางเลือกเยอะอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว จัดงานปาร์ตี้วาเลนไทน์กับเพื่อนๆ ก็มีบางคนบอกว่า ไม่ฝ่ายวิญญาณซะงั้น ไม่เห็นจะเป็นงานประกาศ น่าจะต้องเพิ่ม อะไรที่เป็นคริสเตียน ลงไปหน่อย แต่ผมกลับมองว่า งานนี้เป็นงานประกาศที่เหมาะสมกับบริบทปัจจุบันอย่างมาก เชื่อแน่ว่า คนที่มางานนี้จะถูกเชื้อเชิญให้มารู้จักพระเจ้าได้ในที่สุด แต่ก็เข้าใจนะ บางคนเขาอาจจะไม่เคยทำสวน ถึงคิดว่าปลูกมะม่วงวันนี้ จะได้กินผลพรุ่งนี้ทันที --'
มาวันนี้ ก็มีการคุยกันเรื่องกิจกรรมหลังโบสถ์ เพิ่งได้คุยกับน้องคนหนึ่ง เขาบอกว่าเขาเลือกเข้าชมรม เพื่อเป็นการให้ความร่วมมือกับกิจกรรมของโบสถ์ ฟังแล้วก็ตกใจ เพราะคุยกันมาแต่ทีแรกว่า หลังเลิกนี่เป็นกิจกรรมทางเลือก ทุกคนมีเสรีภาพในการเลือก แต่เห็นวิธีการกับผลตอบกลับแล้ว ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าจะต่างจากของเดิมตรงไหน แค่พูดใหม่ ทำ(เหมือน)ใหม่ คิดใหม่หรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่อย่างไรก็ก็เชื่อในส่วนดีไว้ก่อนและรอดูผลกันต่อไป ถึงอย่างนั้นในฐานะของฝ่ายพัฒนา หนักใจจริงๆครับ
ถ้าเป็นผมนะ ผมคงไม่ทำแบบสอบถาม แต่จะให้แต่ละคนเขียนมาบอกเลยว่าอยากไปไหน อยากทำอะไร แล้วเชิญตามอัธยาศัย คนร้อยคนให้ผมนั่งอ่านคนเดียวเลยยังได้ เราจะเห็นรูปแบบของคนอย่างชัดเจนด้วยหลักฐานที่เขาเขียนเอง ถ้าเขาเริ่มเยอะไปบางเรื่อง ก็เตือนหน่อย สุดท้ายจะมีการปรับตัวตามธรรมชาติเข้าสู่ความสมดุลย์ โดยผลลัพธ์สุดท้ายคงไม่ต่างจากที่เราคาดหวังนัก แต่ด้วยวิธีการแบบนี้ คนจะรู้สึกว่าตัวเองมีอิสระเลือกในทุกขั้นตอน
มนุษย์ทุกคนมีสิทธิที่จะฝัน มีสิทธิที่จะเติบโตตามความฝันบนวิถีของตัวเอง
บางคนหวังดีด้วยการพยายามขีดกรอบให้ ด้วยอ้างว่ารัก... จนอาจกลายเป็นบังคับ
บางคนหวังดีด้วยการไม่มีกรอบให้ ด้วยอ้างว่ารัก... จนอาจกลายเป็นเรื่อง ละเลย
ความรัก จึงไม่ใช่เรื่องของการพยายามทำให้เขาดำเนินในทางที่เราเห็นว่าดีต่อเขา แต่คือการแนะนำให้เขาได้เลือกอย่างมีเสรีภาพในทางที่เขาเห็นและเชื่อว่าดีที่สุด
วันนี้ คิดได้ ก็เลยขอปล่อย ให้คนที่เรารักเขาได้โบยบินสู่ท้องฟ้ากว้างก็แล้วกัน ถ้าวันนึง เขารู้ใจของตัวเองและเห็นว่าที่นี่คือบ้าน เขาคงบินกลับมา แต่ถ้าไม่กลับมา ก็ไม่เป็นไร เข้าใจได้ว่า เขาคงได้ค้นพบตัวเองแล้วว่า ที่ไหน เหมาะจะเป็นบ้านให้ใจของเขาได้พักหลับลง
why love makes everything perfect. because love open our eyes to see and accept in what others be. Moreover, love shows us the way to complete them.
happy valentine 2009.
ปล.ตอนที่คิดได้ กำลังนั่งแท็กซี่กลับบ้าน แล้ววิทยุก็เปิดเพลงนี้ เข้าซะ
สุดท้ายก็เพื่อนกัน - Beam
No comments:
Post a Comment