ฝุ่น...

ฝุ่น เป็นคำนามที่นับไม่ได้ คงเพราะมันนับไม่ได้ละมั้ง พระเจ้าถึงให้อับราฮัมนับทรายแทนที่จะนับฝุ่น (เกี่ยวมั้ย?)

แต่ถ้าพูดถึง ฝุ่น ความรู้สึกที่ส่งออกมา... มันรู้สึกถึงความไร้ค่า ยังงัยไม่รู้สิ

จำได้ว่าเรื่องสุดท้ายที่จะเขียนก่อนเรื่องนี้ คือ เรื่อง ฝุ่น แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้เขียน วันนี้ นั่งรอรุ่นพี่อยู่ ได้ยินเพลงนี้อีกที มันหลอนจริงๆ... คำว่ารักมันกลายเป็นฝุ่นไปแล้ว อะไรที่หวังก็พังไปตั้งนานแล้ว

อะไรที่มันกลายเป็นฝุ่นได้ ก็คงสะท้อนให้เห็นว่า มันคงตายมานานแล้ว ยืนตายอยู่กลางแดด กลางฝนมานาน นานจนกร่อนเป็นฝุ่นไปตามกาละของเวลา

สุดท้ายเราก็หนีตัวเราเองไม่พ้นอยู่ดี จะมีวิธีอื่นอีกไหม ที่จะรักษาหัวใจให้หายดีอีกครั้ง บางคนบอกว่าต้องให้ความรักของพระเจ้ามาเติมใจให้เต็ม แต่คนที่หัวใจรั่วๆ เติมความรักลงไปมากเท่าไหร่ก็คงไม่เต็ม นอกจากจะเอาใจดวงนั้นจุ่มลงไปให้มิดในความรัก

แม้ภายนอกจะดูเข้มแข็งขนาดไหน แต่ภายในห้วงลึกของหัวใจ ก็ยังคงร้องเรียกหาพระเจ้าอยู่เสมอ ...ความเข้มแข็งที่เคยเข้าใจ อ่อนแอลงทุกนาที อยู่ดีๆใจก็ร้องไห้อีกครั้ง

ขอโทษนะ พระเจ้า ผมพยายามแล้ว... แต่จะให้ทำยังงัย เมื่อในหัวใจยังจดจำ

ช่วยหยุดมันทีเถอะครับ ก่อนที่ไม่เพียง ความรัก และ หัวใจ จะกลายเป็นฝุ่นไป แต่ชีวิตที่เหลืออยู่ มันจะกลายเป็นฝุ่นไปด้วย ได้โปรดเถอะครับ พระเจ้า ช่วยผมที