เมื่อเช้าวันก่อน ขณะกำลังเดินจ้ำพรวดๆไปทำงาน (ไม่ได้ไปสายนะ คิดเชิงรุก ตั้งใจจะไปถึงก่อน8โมง) ก็คิดเองในใจเล่นๆว่า ในแต่ละก้าวของเรา ก้าวได้ไกลกว่านี้มั้ย เวลาก้าว เร็วกว่านี้ได้มั้ย แล้วถ้าก้าวต่อๆไปทำได้ไกลกว่า เร็วกว่าก้าวที่แล้วๆล่ะ เร็วดั่งความคิด ก็ลองเดินดู... มันส์มากพี่น้อง ขอบอก
ระยะทางจากบ้านไปถึงบ่อนไก่เช้านั้น เริ่มจากความคิดแค่ "เร็วขึ้น ไกลขึ้น เร็วขึ้น ไกลขึ้น..." แต่ละก้าวก็บอกตัวเองอยู่ในใจ (นึกถึงสมัยเรียนรด.เลยอ่ะ ชาติ เกียรติ วินัย กล้าหาญ อดทน 555) ไปได้ซักพัก เริ่มเหนื่อย (การออกกำลังกายน้อยลงนี่ มันส่งผลขนาดนี้แฮะ) ไม่ได้ๆ ต้องแกร่งขึ้นกว่านี้
"เร็วขึ้น ไกลขึ้น แกร่งขึ้น, เร็วขึ้น ไกลขึ้น แกร่งขึ้น,..."
..เอ พระเจ้าบอกว่า เราจะสูงขึ้นทางเดียวนี่เนาะ
"เร็วขึ้น ไกลขึ้น แกร่งขึ้น สูงขึ้น, เร็วขึ้น ไกลขึ้น แกร่งขึ้น สูงขึ้น,..."
"วิ่งหนีหมามาเหรอพี่" น้องที่ออฟฟิซถาม ก็น่าถามอยู่หรอก หอบเป็นหมาหอบแดดขนาดนั้น ทั้งที่ยังอีกนานกว่าจะถึง8โมงครึ่ง
นั่งนึกถึงชีวิตตัวเองช่วงนี้ ที่แม้จะมีอะไรต้องทำจริงๆไม่กี่อย่าง แต่ต้องฉีกแข้งฉีกขากันเลยทีเดียว เพราะทุกอย่างเรียกร้อง ความทุ่มเท ความเอาจริง ความมุ่งมั่น ความแม่นยำสูงมาก ต้องถูกต้องตรงเป้าเข้าประเด็นทุกชอร์ต เรียกได้ว่ารีดเร้นสรรพกำลังของเราทั้งหมดที่มีอยู่ทุกรูขุมขน
ทำให้ผมนึกถึงกรีฑาชนิดหนึ่ง "เขย่ง ก้าว กระโดด" คงพอจะนึกภาพออกใช่ไหมครับ ว่ากีฬาชนิดนี้เรียกร้องความแกร่งและความพร้อม อีกทั้งความทุ่มเทในการฝึกซ้อมของนักกรีฑาประเภทนี้มากขนาดไหน (จริงๆมันก็กีฬาทุกประเภทแหล่ะนะ แต่ผมก็ยังคิดว่ามันเป็นกรีฑาที่ยากที่สุดอยู่ดี)
อยากรู้ว่าภาษาอังกิดเรียกกีฬานี้ว่าอย่างไร ก็เลยลองเข้าเวปของโอลิมปิกสากลดู ไม่มีแฮะ เห็นแต่ คำ 3 คำที่อ่านไม่ออก (เดาว่าไม่กรีก ก็ลาติน) แต่แปลว่า "faster, higher, stronger"
ชัดเจนขนาดนี้ ก็ไม่รู้หรอกนะว่าข้างหน้าต้องเจออะไรอีกบ้าง แต่ไม่ว่าอะไรก็คงฉุดให้หยุดไม่อยู่แล้วล่ะ
เร็วขึ้น สูงขึ้น แกร่งขึ้น ซุย...
No comments:
Post a Comment