อีกช่วงเวลาหนึ่ง...ต้องสู้

...
ไม่รู้จะเขียนเล่าสิ่งที่อยู่ในใจออกมาอย่างไรดี
ไม่ได้อึดอัด แต่คงจะอัดอั้นตันใจมากกว่า
ไม่ได้อยากโวยวาย แต่ถ้าได้ระบายออกบ้างคงดี

เป็นอีกช่วงหนึ่ง ที่แรงกดดัน ก็คือ แรงกดดัน
มันไม่ได้กดดันให้ชีวิตตกต่ำลง ตรงกันข้าม กลับเป็นการกดดันให้ชีวิตสูงขึ้นเสียอีก
ประหลาดใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ที่นิ่งได้ขนาดนี้ แม้จะรั่ว จะพลาด จะเห็นอะไรต่อมิอะไรอยู่ข้างหน้าเต็มไปหมด ล้วนเป็นสิ่งที่ต้องฝ่าฟันไปให้ได้ทั้งนั้น

วันนี้ จริงๆแล้วรู้สึกไม่ค่อยจะดีกับตัวเองเท่าไหร่เลย มากมายหลายอย่างที่คิดไว้ ไม่ได้ทำออกมาให้เกิดขึ้นเห็นจริง ผลมันก็ไม่ต่างอะไรจากคนไม่ได้ทำอะไรเลย รู้สึกเหมือนเป็นคนจับจดยังงัยก็ไม่รู้

เห็นความเสี่ยงที่หลายเรื่องจะพังทลายอยู่เต็มไปหมด ชีวิตเราคนเดียวคงไม่เท่าไหร่ แต่อีกหลายคนที่เกี่ยวข้องกันอยู่ อาจได้รับผลไปด้วยนี่สิ ที่สำคัญ ไม่มากก็น้อย ก็คงส่งผลกระทบต่อภาพรวมทั้งหมดอีกที

แม้จะเชื่ออยู่ลึกๆในใจ มั่นใจว่าสุดท้ายทุกอย่างก็จะคลี่คลายได้ไปในทางที่ดีขึ้น แต่ตอนนี้ บอกไม่ถูก... เครียดมั้ง หรือจะเรียกว่า ผะอืดผะอมดี

วันนี้ได้นั่งฟังเพื่อนคนหนึ่งแบ่งปันเรื่อง ยุทธศาสตร์ ก็มานั่งคิดว่า เออ จริงๆแล้วเรานี่รู้จักตัวเองก็พอสมควรนะ มีข้อมูลชีวิตเราเองมากเพียงพอ แต่เรายังบริหารจัดการ วางยุทธศาสตร์ชีวิตตัวเราเองได้ไม่ดีเลย แล้วกับเรื่องอื่นๆที่เราฝัน เราอยาก เราตั้งใจ ที่เรายังมีข้อมูลน้อยเหลือเกิน คงคาดหวังได้ไม่ง่ายว่าจะจัดการได้

คิดๆดู เราเองคงต้องฉลาดในการใช้ชีวิตมากกว่านี้ แม้จะดูมีข้อจำกัด ดูลำบาก ดูไม่สบาย แต่เราก็เลือกทางนี้เองนี่นา นึกถึงถ้อยคำที่มีการเปิดเผยมาถึงชีวิตของเราเอง ซึ่งก็จริง จะเลือกเอาทางที่ง่ายกว่านี้ก็ได้ไม่ยากอะไร แต่เราเลือกเองที่จะมาทางนี้ เป็นอย่างนี้ ทำอย่างนี้ ไม่มีใครบังคับ ก็ต้องเผชิญหน้าและฝ่าฟันมันไปให้ได้

ต้องให้กำลังใจตัวเองเยอะๆ ให้กำลังใจคนอื่นรอบๆตัวเยอะๆด้วยเหมือนกันเหมือนที่ให้ตัวเอง
เราจะฉลาดขึ้น เราจะแกร่งขึ้น เราจะผ่านพ้นไปได้แน่ เราจะเป็นพรกับอื่นได้แน่ มีผลกับคนอีกเยอะได้แน่... ต้องสู้