อย่างน้อย...

เคยคิดว่า ถ้ามีเวลามากกว่านี้ก็คงดี เราคงทำงานต่างๆได้ทันแน่ๆ
เคยคิดว่า ถ้ามีอุปกรณ์นู่นนี่นั่นแล้ว จะทำงานได้ดีขึ้น
เคยคิดว่า ถ้ามีเงินมากขึ้น จะทำให้ข้อจำกัดในการทำงานลดน้อยลง

แล้ววันนี้ก็เข้าใจว่า คิดอย่างที่เคยคิดมา...ช่างคิดอย่างเด็กเหลือเกิน

ต่อให้วันนี้ ผมได้รับพรวิเศษจากสวรรค์ให้เป็นคนที่มี 30 ชั่วโมงต่อวัน ผมก็ยังคงทำงานไม่ทันอยู่ดี
ต่อให้เวลานี้ ผมสามารถเลือกใช้อุปกรณ์อะไรก็ได้ที่มีอยู่ในโลก หรือจินตนาการสร้างขึ้นมาใหม่ได้ ประสิทธิภาพการทำงานของผมก็คงต่างจากเดิมไม่มากนัก
ต่อให้วินาทีนี้ ผมมีเงินมากพอจะซื้ออะไรก็ได้ทุกสิ่งตามใจปรารถนา ข้อจำกัดในการทำงานก็คงลดลงไปเพียงนิดหน่อยเท่านั้น

เป็นความตระหนักที่เกิดขึ้นมาในใจ ทุกอย่างเริ่มต้นจากความคิด จากวิธีคิด พัฒนาสู่วิธีการดำเนินชีวิต และการทำงาน

ถ้ายังคิดเหมือนเด็กๆแบบเมื่อก่อน ชีวิตคงไปได้อีกไม่กี่ก้าวก็คงจอดแน่ แต่ถ้ารักจะมุ่งมั่นเดินหน้าต่อไป ต้องยอมเปลี่ยนแปลง

กล้ายอมรับว่าเรามีเวลามากพอที่จะทำการดีทุกอย่าง, สิ่งต่างๆที่เรามี เรามีพอเพียงที่จะทำการดีทุกอย่าง และข้อจำกัดที่เราเผชิญ เป็นเครื่องมือหลักที่สร้างเราให้เรียนรู้และเติบโตขึ้น

การไปซื้อโน้ตบุ้ควันนี้ ทำให้รู้จักตัวเองมากขึ้นว่า เราเป็นคนประเภทที่ไม่ถนัดจะไปแก้ปัญหากันตรงหน้า แต่เป็นพวกเก็บข้อมูล วางแผนคาดการณ์ทางเลือกล่วงหน้าโดยใช้สติปัญญา และจินตนาการที่มีอยู่
จึงเป็นความจำเป็นของชีวิต ที่แต่ละวันจะต้องมีช่วงเวลาแห่งการเข้าสงบ เพื่อไตร่ตรอง ใคร่ครวญ ทบทวน ประเมิน วางแผน

แม้สุดท้าย อาจจะไม่ได้รับผลลัพธ์ตามที่ตั้งใจไว้ อาจจะไม่เหมือนที่เคยเรียน ที่เคยรู้มา และอาจจะอยู่นอกเหนือพลังแห่งการจินตนาการของเรา
แต่..
อย่างน้อย เราก็รู้อยู่แก่ใจของเราเองว่า เราทุ่มเทไปสุดกำลังแล้ว และเราก็อิ่มใจมากแล้วกับการลงมือทำสิ่งนั้น