April Care Day

วันที่ 1 เมษายน สำหรับคนทางโลกตะวันตก คงเป็นเทศกาลของการพูดเรื่องไม่จริงต่อกัน โดยที่อีกฝ่ายหนึ่งห้ามโกรธ วันนี้ผมเล่นกับน้องคนหนึ่งเหมือนกัน

แม้เขาจะย้ำกับผมถึงสองครั้งว่าอย่าล้อเล่น แต่ผมก็ยัง ฝืน เล่นต่อไป เมื่อเฉลย หลายๆอย่างจึงเกิดขึ้น...
---------

เย็นวันนี้ ผมนัดกับน้องๆในทีมจะไปเยี่ยมน้องบางคนในกลุ่ม ที่ขาดการติดต่อกับคนในกลุ่มไปนานเกือบเดือน หลังจากที่อธิษฐานเผื่อและพยายามติดต่อเขามาตลอด ขอบคุณพระเจ้า วันนี้เขามาเข้ากลุ่มกับเรา แต่...
เขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำทุกอย่างเป็นปกติ...ปกติมาก

หลังเสร็จกิจกรรมจากกลุ่ม เราได้คุยกัน "ไม่มีอะไรครับพี่ ผมแค่ติดงาน" ไอ้....
---------

เมื่อวาน พี่คนหนึ่งที่เคยทำงานด้วย โทรมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบด้วยความเป็นห่วง เขาเองก็ลำบากไม่น้อย เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีลูกค้า แต่พี่เขาก็รับปากจะช่วยมองๆงานให้ ถ้ามีอะไรที่ผมพอจะทำได้ เขาจะส่งงานมาให้ทำ

เมื่อวานไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโทรมาหาผม ช่วงเวลาสั้นๆ นับตั้งแต่ที่ไม่ได้ทำงานด้วยกับพี่เขา แต่เขาก็ยังมีมิตรจิตมิตรใจ โทรมาไต่ถาม หวนคิดถึงใครบางคนที่เคยดำรงสถานะนายเก่า และยังคงมีหน้าที่ควรจะใส่ใจดูแลทุกข์สุขแม้ในเวลาปัจจุบัน...
ผมอดคิดถึงคำเตือนของใครหลายคนไม่ได้ว่าให้ระวัง หากวันหนึ่งที่ผมไม่มีประโยชน์กับเขา...
---------

เมื่อวานนี้ผม ได้เรียนรู้เรื่องหนึ่งในความคิดของตัวเองว่า เพราะการที่เราให้ความสำคัญกับเรื่องคำพูดมาก ทั้งต่อตนเองและคนอื่น ทำให้เราคาดหวังว่าคนอื่นเขาจะเข้าใจในความตั้งใจของเราด้วย แต่แท้จริงแล้ว คนเราเขาดูกันที่การกระทำ

คำพูด จะพูดอย่างไรก็ได้ จะพูดว่ารักสักกี่พันล้านครั้ง แต่ไม่เคยเห็นการกระทำจากความรักสักครั้ง ก็เปล่าประโยชน์

เมื่อกลางวันวันนี้ ผมได้เรียนรู้ว่า ผมไม่ควรล้อเล่นกับความรู้สึกของตัวเอง ผมโตแล้ว การทำสิ่งใดเพียงเพราะความสนุกโดยเฉพาะกับคนที่รักเรา แคร์เรา ห่วงใยเรา มีแต่จะสร้างบาดแผลและรอยร้าวให้แก่กับทั้งสองฝ่าย..
ผม... ผมขอโทษนะ ที่ผมคิดถึงความรู้สึกของคุณน้อยเกินไป

เย็นนี้ สิ่งที่ผมทำเมื่อตอนกลางวันกับคนหนึ่ง เหมือนย้อนกลับเข้ามาสู่ตัวของผมเอง ความรู้สึกที่ผมบอกน้องคนนั้นไปว่า น่าเอาปืนยิงทิ้งจริงๆ ผมรู้สึก เหมือนถูกล้อเล่นกับความรักและความห่วงใย ความปรารถนาดีที่เรามีให้ต่อเขา... มันไม่มีค่าอะไรเลยหรือ ช่วยรู้สึกตัวหน่อยได้ไหม ว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้
---------

สิ่งที่เกิดขึ้นกับความรู้สึกของคนคนหนึ่งที่เขาบอกว่าแคร์ผม มากไปกว่านั้น ผมเห็นจากสิ่งที่เขาทำด้วย มันทำให้ผมรู้สึกละอายใจยิ่งนัก ผมทำลงไปได้อย่างไร นี่หรือคือการกระทำของความรักและความห่วงใยที่ผมพูดว่าผมมีต่อเขา...

ทำไมนะ ผมถึงต้องไปยึดติดกับการที่จะต้องได้ยินคำพูดเพียงไม่กี่คำ จนละเลยการกระทำที่เห็นกันมาตลอด คิดแล้วควายจริงๆเลยเรา

ผมเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับผมมาแล้วครั้งหนึ่ง ผมเพิ่งจะได้เรียนรู้จากมัน ผมได้แต่หวังว่า ผมจะไม่สำนึกตัวกลับใจใหม่ช้าเกินไปนัก
ผมหวังว่า ผมจะยังมีโอกาสที่จะคิดและใส่ใจความรู้สึกของคนที่เขาแคร์ผมอยู่

ขอให้ผมได้รักและห่วงใยคุณด้วยทั้งหมดที่ผมมีเถอะนะ ผมจะไม่ขอให้คุณเชื่อสิ่งที่ผมพูดอีกแล้ว แต่ขอให้ผมได้พิสูจน์ตัวในสิ่งที่ผมพูดจากสิ่งที่ผมได้ทำแล้ว กำลังทำอยู่ และจะทำต่อไป

ขอบคุณที่เป็นเหตุผลให้ผมอยากมีชีวิตที่ดีขึ้นให้สมกับที่พระเจ้าเรียกให้ผมเป็น

ผมรู้ว่า ไม่ว่าผมจะเป็นอย่างไร พระเจ้าทรงรักผมเหมือนเดิม แต่มนุษย์เราไม่ใช่พระเจ้า ขอบคุณที่ยังรัก ให้อภัย และไม่ทิ้งกันไปไหน
แม้จะยังไม่ชัดเจนนัก แต่คุณก็ได้สร้างอะไรบางอย่างไว้ในใจของผมแล้วล่ะ

อย่างน้อย นับจากนี้ไป สำหรับผม ไม่มีอีกแล้ว กับเทศกาลการพูดโกหก จะมีก็แต่เพียง เทศกาลการห่วงใยใส่ใจกัน

และหากคุณจะยินดี ผมขออนุญาตทำให้ทุกวันของคุณ เป็นวัน April Care Day ของผมนะครับ.