วันพุธ 3วันก่อนวันอาทิตย์...
หลังจากอัดอั้นมานานหลาย กับความไม่เข้ากันกับรุ่นพี่คนหนึ่ง + กับอีกหลายเรื่อง ก็เลยขอนัดคุยกะรุ่นพี่อาวุโสท่านนึง ก่อนคุยก็ประเมินไว้แล้วว่าผลน่าจะออกมาในรูปแบบไหน ซึ่งก็ไม่ต่างจากที่คิดไว้นัก รุ่นพี่อาวุโสรู้จักเรา เห็นเรา เข้าใจเรา เชื่อใจเรา น้อยกว่ารุ่นพี่คนนั้น + เราเองก็ไม่คมชัดพอที่จะอธิบายความรู้สึกของเราด้วยความจริงและสิ่งที่ถูกเรียกว่าเป็นตรรกกะและเหตุผลได้
การพูดสิ่งที่เราเห็นแย้งกับสิ่งที่คนอื่นเห็นน่ะง่าย แต่การที่คนอื่นจะเปลี่ยน/มีมุมมองเห็น(ด้วย)ในสิ่งที่เราเห็นนี่สิ ไม่ง่าย
สุดท้ายก็ได้แต่ให้ข้อมูล และก็ต้องนัดคุยกันครั้งต่อไป ดีซะอีก รุ่นพี่อาวุโสจะได้รู้จักเรามากขึ้น
แม้อาจจะดูไม่สำเร็จตามที่ตั้งใจไว้ แต่ผมก็เห็นว่าเป็นก้าวเล็กๆที่เริ่มต้นขึ้นแล้ว... จุดเริ่มต้นของปลายทางแห่งความสัมพันธ์ที่มั่นคงต่อกัน
วันเสาร์ 1วันก่อนวันอาทิตย์...
วันนี้เป็นอีกวันที่ดีในชีวิตเลยนะ
ตอนกลางวัน ผมไปซื้อของ ทีแรกคิดว่า ถ้าเจอเสื้อเหลืองเท่ห์ๆสักตัว ก็จะซื้อ ก็เจอจริงๆนะ แต่ตัวเล็กเกิน ไม่เหมาะกับเรา สุดท้ายก็ได้เสื้อสีอื่นมาสองตัว "..แต่ก็เป็นตัวที่เราชอบนี่" คนที่ไปด้วยพูดขึ้นมา
...ก็จริงนะ หลายครั้งหลายคราในชีวิตเรา ไม่เพียงเรารู้ว่าเราไม่ชอบอะไร แต่เรารู้ด้วยว่าเราชอบอะไร ถึงอย่างนั้นสุดท้ายเราก็ไม่มีสิ่งที่เราชอบที่สุดเป็นตัวเลือกของเรา ทำให้นึกถึงทฤษฎีหนึ่งสมัยเรียนหนังสือ "second best theory" ทฤษฎีดีรอง ง่ายๆก็คือ การเลือกสิ่งที่ดีที่สุดรองลงมาในสภาวะที่เราสามารถเลือกได้ เพราะทางเลือกที่ดีที่สุดเป็นอุดมคติ ไม่มีอยู่จริง หรือมีข้อจำกัดทำให้ไม่สามารถเลือกได้
เหมือนเพลงหนึ่งที่เคยดังทั่วบ้านเมือง ...อยู่กับสิ่งที่จริง ไม่ใช่สิ่งที่ฝัน แล้วทำวันนี้ให้ดีที่สุด
...หลายครั้งเราเลือกทำในสิ่งที่รักไม่ได้ แต่เราเลือกรักในสิ่งที่ทำได้ เราเลือกได้ว่าจะมองตัวเองเป็นเหยื่อของวิบากกรรม หรือชีวิตคือการเรียนรู้
(เคยมีผู้ใหญ่ท่านหนึ่งพูดไว้ว่า เราอาจเลือกคนที่เรารักไม่ได้ แต่เรารักคนที่เราเลือกได้ อืม...น่าคิด น่าคิด)
No comments:
Post a Comment