ตอนเย็น ได้นั่งคุยกับน้องคนหนึ่ง ได้หนุนใจเขาในการดำเนินชีวิต พูดตรงๆว่า พอรู้จักเขาแล้วก็อดประทับใจในส่วนดีไม่ได้ ยิ่งเมื่อเห็นคนข้างบนกับคนข้างล่างชีวิตเขาแล้ว นับถือจริงๆ
หลายคน เมื่อเวลาผ่านไป ความตั้งใจที่จะตอบแทนความรักที่อีกฝ่ายมีให้ กลับเป็นเหตุให้ความรักของทั้งสองฝ่ายจืดจางลง ชีวิตมีแต่เรื่องของสิ่งที่ควรทำและการตัดสินใจ จนเริ่มสูญเสียความรู้สึกและแรงปรารถนาแห่งจิตใจของแต่ละฝ่าย เวลายิ่งนาน ตะกอนยิ่งนอนก้นในหัวใจหนาขึ้นทุกที...
...ความจริงแท้ นำมาซึ่งเสรีภาพแท้ และการมีอิสรภาพแท้จะอยู่ในขอบเขตของความจริง...
บางคนเรียกการตอบแทนอย่างนั้นว่ารักแท้ รักจนยอมเสียสละตัวเองได้... เขาว่างั้น แต่ผมสงสัยว่า เราจะรักผู้อื่นได้อย่างไร หากเรายังรักตัวเองไม่เป็น ยังไม่เคารพ นับถือ ซื่อสัตย์ ให้เกียรติตัวเอง
พระคัมภีร์บอกว่า ให้เรารักเพื่อนบ้านเหมือนรักตัวเอง ...เหมือนรักตัวเอง
ผมเชื่อจริงๆว่า ยิ่งเรารักพระเจ้า เราก็ยิ่งรักตัวเองเป็น ก็ยิ่งรักคนอื่น ก็ยิ่งเห็นคุณค่าความรักของพ่อแม่ แฟน พี่น้อง เพื่อนๆ ญาติๆ และคนอื่นๆที่มอบให้เรา ก็ยิ่งง่ายที่จะแจกจ่ายความรักให้กับคนที่ยังมองไม่เห็นว่า ความรักมีอยู่มากมายรอบๆตัวเรา แต่ถ้าใครบางคนเริ่มต้นกระบวนนี้ จากการรักตัวเองด้วยตัวเอง ผมไม่แน่ใจว่าจุดสุดท้ายเขาจะ สามารถ รักคนอื่นได้หรือเปล่า เพราะความรัก เป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่สามารถจะผลิตสร้างได้เองมานานแล้ว เราเพียงยอมรับมาเป็นของเรา แล้วส่งออกให้คนอื่นต่อไป
ป.ล. ช่วงหัวค่ำ โบสถ์มีงานปาร์ตี้สำหรับคนวัยหนุ่มสาว ได้มีโอกาสคุยกับรุ่นพี่อาวุโสสูงสุดสั้นๆ ซึ่งวันนี้มานั่งเล่าเรื่องความรักในชีวิตคู่ของพี่เขา ให้พวกเราฟังด้วย "คนไหน คนนี้น่ะเหรอ (ชี้นิ้วประกอบ) ดี เป็นคนดีมาก รักพระเจ้า เป็นคนมีศักยภาพ" คำตอบสั้นๆในเวลาที่จำกัดจากผู้นำสูงสุด กับคำถามว่า "พี่มองคนนี้เป็นอย่างไร"
จริงๆกะจะไปเที่ยวงานแฟร์ เพลินจิตรแฟร์ เขาจะจัดทุกวันเสาร์แรกของเดือนธันวาคมของทุกปี เป็นงานการกุศล อารมณ์งานวัดบ้านเรา แต่นี่เป็นของคนอังกิดเขา
ReplyDeleteปีหน้าละกัน