แก้วตก...(ไม่แตก)

เมื่อคืนวันก่อน กำลังเก็บห้องอยู่ ทำท่าไหนก็ไม่รู้ เห็นอีกทีคือ แก้วกำลังร่วงจากชั้นวางของ แตกแน่ๆเพราะไม่ใช่แก้วพลาสติก แต่ในเสี้ยววินาทีนั้น ด้วยความสูงจากพื้น 1 เมตร 80 เซน แก้วก็ตกลงมาบนตะกร้าใส่เสื้อผ้า ...ขอบคุณพระเจ้า เป็นคำแรกที่ดังอยู่ในใจ

นั่งนึกๆดูแล้วก็ได้ข้อคิดจากเหตุการณ์เล็กๆแต่ยิ่งใหญ่ครั้งนี้

1. ปกติ ผมมีความสามารถเก็บคว้าสิ่งของที่หลุดจากมือได้ค่อนข้างดี ก่อนที่มันจะตกถึงพื้น แต่วันนั้น ผมกำลังถือของอยู่ ความสามารถที่เรามีไม่อาจนำมาใช้ได้ ... บ่อยครั้งพระเจ้าก็ทำให้เราไม่สามารถใช้ความสามารถที่เรามีอยู่ได้ เพื่อที่เราเองจะได้เห็นฤทธานุภาพและการช่วยกู้ อันเป็นฝีพระหัตถ์ของพระเจ้า

2. ถ้ามือผมว่างอยู่ ไม่แน่วันนั้นอาจจะคว้าไม่อยู่ ...ความสามารถที่เรามี แม้ใช้เต็มที่แล้วก็ใช่ว่าจะสัมฤทธิผลตามประสงค์ ... แต่พระเจ้าทรงช่วยคนที่รักพระองค์ให้เกิดผลอันดีใน ทุกสิ่ง

3. บ่อยครั้งจากความบกพร่องของเราเอง ทำให้เกิดกระบวนการที่กำลังจะให้ผลที่เสียหาย (ตามความคิดของเรา) แต่บ่อยๆครั้ง พระเจ้าเข้ามาช่วยเรา สุดท้าย เราไม่เพียงไม่ได้รับผลตามที่เราคิดไว้ เรายังได้สิ่งดีกลับมา พร้อมๆกับความมั่นใจในความรักของพระเจ้าที่มีมากขึ้น

... แค่แก้วดื่มน้ำใบหนึ่งที่หาได้ทั่วไปตกพื้น พระเจ้ายังรักษาไว้ไม่ให้แตกสลายใช้การไม่ได้ ชีวิตเราทุกคนต่างมีคุณค่ามากกว่ามากนัก พระเจ้าย่อมคว้าไว้ เพื่อรักษาเราไม่ให้แตกสลายไปยามชีวิตหรือจิตใจของเราตกลง

... บุคคลใดโศกเศร้า ผู้นั้นเป็นสุข เพราะเขาจะได้รับการปลอบประโลม... ขอบคุณพระเจ้าครับ ที่ทรงปลอบประโลมผมเสมอตลอดมา