สิ่งละอันพันละน้อย

แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนแม่แต่งงานกับพ่อมีตังค์อยู่ 150 บาท สมัยสาวๆแม่ต้องเก็บตำลึงไปขาย 5 กำ 1 บาท จะซื้อกรรไกรตัดผ้าซักอันต้องเก็บเล็กผสมน้อยอยู่หลายเดือน "แม่ว่าแม่ก็เก่งนะ ชีวิตนี้ได้เห็นแล้วว่าเงินล้านเป็นอย่างไร" แม่พูดด้วยความภูมิใจ "คนเราต้องรู้จักหา รู้จักเก็บ รู้จักใช้" ครั้งหนึ่งพ่อเคยสอนไว้ สังเกตุการเรียงลำดับของพ่อผมนะครับ อดนึกถึงโวหารไทยสมัยก่อนไม่ได้ "มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์.." คนไทยนี่ฉลาดนะ

นานมาแล้ว พี่ตี๋ใหญ่เคยสอนเรื่อง พลังของความสัตย์ซื่อ ความเชี่ยวชาญเป็นผลจากการฝึกฝน หากเราต้องการเก่งเรื่องใด ให้เราทำสิ่งนั้นทุกวัน เราจะชำนาญในเรื่องนั้นๆมากขึ้น

ในพระคัมภีร์กล่าวว่า "ผู้ใดที่สัตย์ซื่อในสิ่งเล็กน้อย จะได้ครอบครองในสิ่งใหญ่" ผมเชื่อว่านี่เป็นหลักการความสัตย์ซื่อของพระเจ้าด้วย หากเราสัตย์ซื่อในความชอบธรรมของพระเจ้า เราก็จะได้รับการอวยพร แต่ในทางกลับกัน หากเราสัตย์ซื่อในนิสัยที่ไม่ดีทุกวัน นิสัยเหล่านั้นก็จะหนักแน่นมั่นคงในชีวิตของเรามากขึ้น ไม่เชื่อคุณลองเริ่มพูดไม่จริงในเรื่องเล็กๆซักเรื่องสิ ไม่ช้ากว่าคุณจะระลึกตัวขึ้นได้ คุณอาจจะกลายเป็นนักปั้นเรื่องตัวยงแล้วก็ได้

ความสำเร็จไม่ใช่เรื่องของจุดหมายปลายทาง แต่เป็นเรื่องของแต่ละวัน บางคนจับจ้องอยู่แต่เป้าหมาย จนลืมไปว่า เขามีวันนี้อยู่ด้วย หากเราคาดหวังความสำเร็จในท้ายที่สุดของชีวิต เราจำต้องแสวงหาความสำเร็จในทุกวันของชีวิต "ชีวิตจริงไม่มีลิฟท์ มีแต่บันได" ซิก ซิกล่า ผู้เขียน "See you at the top" กล่าวไว้ คุณไม่สามารถยืนเฉยๆ กดปุ่ม แล้วหวังว่าจะถึงยอดตึก คุณต้องก้าวขึ้นไป ทีละขั้น ทีละก้าว จนกว่าจะถึงยอดตึก

ชีวิตคนเรา ประกอบด้วยหลากหลายกระบวนการ และตัวเราเองก็เป็นองค์ประกอบหนึ่งในส่วนของอีกหลายๆกระบวนการ อย่างไรก็ตาม หากเราสามารถเก็บเกี่ยวประสบการณ์การเดินทางในแต่ละวัน มาเป็นพลังงานให้กับกระบวนการเติบโตของชีวิตส่วนตัวเราได้อย่างดี ไม่มีสะดุด กระบวนการต่างๆที่เรามีส่วนร่วมดำเนินอยู่ก็จะเติบโตไปด้วยเป็นผลสืบเนื่อง และแน่นอนที่สุด ชุมชน สังคม สังคม ประเทศชาติ หรือแม้แต่โลกทั้งใบ ก็จะรับผลขยับไปในทางที่สูงขึ้นอีกนิดนึง จากการการเติบโตนิดๆหน่อยๆของเราแต่ละคนนี่แหล่ะ ยิ่งรวมกันหลายคน ก็ยิ่งเห็นผลชัด แต่ทั้งหมดก็เกิดจากการเติบโตเล็กๆน้อยๆของเราแต่ละคนในแต่ละวันนั่นเอง